خبرنگار بهشت

اگر تکریم هرکس به اندازه اثرگذاری‌اش مقرر شود، باید تا همیشه به قدردانی از پلیس، دست در آسمان نیایش و خواهش بلند کنیم، چنان‌که برای نعمت وجود طبیبان نیز چنین قاعده‌ای جاری است. به حکم حدیث ماندگار مولا علی(ع) «نعمتان مجهولتان، الصحه والامان». امروزه اما در فصل ترک‌تازی کووید19 و ایلغاری که روامی‌دارد، قدر پزشکان و کادر درمانی را بیش از همیشه می‌دانیم و درک می‌کنیم که «نعمت صحت»، چه قیمتی گوهری است و نگهداری‌اش، نتیجه تلاش چه هنرمندان و فرهیختگانی است. می‌دانیم و قدر می‌گذاریم تلاششان را و در صدر می‌نشانیمشان به قدر دیدن، اما امنیت را و امنیت‌بانان را هنوز در اندازه‌ای که باید قدر نشناخته‌ایم، چه قدر آنان، مجهول تلاش و عملشان است. چون خوب به تولید و نگهداشت امنیت پرداخته‌اند و چون به خلأ امنیتی -بحمدلله- گرفتار نیامده‌ایم، درنمی‌یابیم حقیقت ماجرا را تا این ضرب‌المثل درباره ما صدق پیدا کند که قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آمده باشد. سعدی(علیه‌الرحمه) با این «نغزگفته»، ما را به تامل می‌خواند تا قبل از رسیدن مصیبت، قدر عافیت بدانیم. فکر می‌کنم این قدر دانستن، تکریم اصحاب امنیت است به اضافه افزایش هوشیاری و انجام وظایف شهروندی. همان‌طور که با ماسک و دستکش و رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی، در کنار سلامت‌سازان می‌ایستیم، باید با دقت بیشتر و همراهی افزون‌تر، در کنار امنیت‌بانان هم بایستیم. این کار می‌تواند جامعه را به قرار آورد با قراری که از امنیت‌ستیزان می‌گیرد.

شهرآرا / شماره 3230 / سه‌شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۹ / صفحه 16 / نگاه هشتم

https://shahraranews.ir/fa/publication/content/2104/30827