با هم و همراه هم علیه کرونا. این گزاره‌‌‌ای است که باید به رسم الخط رفتاری ما تبدیل شود در وانفسایی که کرونا، نفس‌ها را به شماره انداخته است. امروز بیش از همیشه درک می‌کنیم که حیات ما به هم بستگی دارد. برای این که زنده بمانیم نمی‌توانیم به رفتار دیگران بی توجه باشیم. خودی و غریبه هم ندارد. همه نسبت به هم مسئولیم و کم گذاشتن هر کدام مان، به معنای زیاد برداشتن بار برای دیگران خواهد بود بی آنکه بتواند بهره‌‌‌ای داشته باشد. یک آدم آلوده اگر وارد جمعی شود، همه را آلوده خواهد کرد اما اگر همان "یک نفر" احساس مسئولیت کند و وارد جمع نشود به اندازه همه افرادی که می‌توانست آلوده کند و نکرد، در احیای فرهنگ انسانی و احیای همه مردم نقش خواهد داشت که خداوند خود در آیه 32 سوره شریفه مائده، فرموده اند " وَ مَنْ أَحْیاها فَکأَنَّما اَحیا النَّاسَ جمیعاً" بعد از آنکه در همین آیه تصریح شده است " مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا" فکر می‌کنم به روشنی می‌توان مفهوم آیه را گرفت و باز می‌توان بهره روز آمد و راهنما و راهگشا یافت از کلام وحی در شرایط امروز. واقعیت این است که افراد آلوده اگر سبب آلودگی دیگران شوند مشمول همین بحث خواهند شد و اگر با پرهیز از ریسک کردن و دور کردن خود از جمع به توسعه سلامت کمک کنند در شمار احیاگران خواهند بود. به هر حال روز گذاشتن و بی توجه گذشتن نیست. زمان غفلت نیست بلکه باید بسیار مراقب باشیم هم مراقب جان خود که نسبت به آن مسئولیم و هم جان دیگران که نسبت به آن مسئولیت مظاعف داریم. شرایط را درک کنیم و همه برای هم علیه کرونا اقدام کنیم. این اقدام همگانی البته نیازمند حساسیت همگانی هم هست. نیازمند این که دیگران را هم از ولنگاری بهداشتی برحذر داریم. به این که دیگران را هم به رعایت شیوه نامه‌ها تشویق کنیم. بی توجهی به رفتار پرخطر دیگران اثر زیان بار خود را در زندگی و سلامت ما خواهد گذاشت حتی اگر خود صد در صد پروتکل‌ها را رعایت کنیم. این مثل خانه‌‌‌ای می‌ماند که چند قفل به درش زده باشند اما از پشت دیوار نداشته باشد! باید مراقب دیوار‌ها - که همان رعایت حداکثری شیوه نامه‌ها توسط همگان است- باشیم. اگر نه چنین باشد، مرگ، زندگی همه ما را خواهد تاراند و در این میان بی گناهانی که رعایت می‌کردند و گرفتار شدند کم نخواهند بود که این ماجرا را می‌توان به روایتی مشابه سازی کرد که اصول کافی به نقل از امام باقر(ع) نقل کرده است که؛ "خداى تعالى به شعيب پيامبر وحى فرمود: من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم كرد: چهل هزار نفر بدكار را، شصت هزار نفر از نيكانشان را.
شعيب عرض كرد: پروردگارا! بدكاران سزاوارند اما نيكان چرا؟
خداى عزوجل به او وحى فرمود كه: آنان با گنهكاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نيامدند." و حالا بسیاری از رعایت کنندگان قربانی سکوت خود در برابر کسانی می‌شوند که به رعایت نکردن شیوه نامه‌ها مغرور هم می‌شوند. بدانیم که همه نسبت به هم مسئولیم و باید مراقب باشیم تا‌‌ان‌شاالله از این پیچ پر خطر عبود کنیم....
ب / شماره 4337 / پنج شنبه 29 آبان ۱۳۹۹ / صفحه 3 /
http://archive.birjandemrooz.com/PDF/990829.pdf