قصه شاخه‌های چند گانه‌‌‌ای که پدر به پسرانش داد یادتان هست؟ همان که از یکان به یکان شان خواست آن‌ها را بشکنند اما هیچ کدام نتوانستند؟ همان که بعد شاخه‌ها را تک به تک داد و شکستنی شد؟ درس آن رفتار پیرمرد را بسیار خواندیم و به روزگاران هم در آن تامل کردیم و کوشیدیم حواس مان به ترکه‌ها و شاخه‌ها باشد که از هم جدا نیفتند تا بشکنند. اگر هنوز برپا ایستاده ایم و بعد چهل و اندی سال دشمنی آشکار و تحریم‌های رمق سوز جهان کفر هنوز برپاییم و قامت افراشته مان چون تیر در چشم شان می‌نشیند دلیلش همین است که "باهم" هستیم. تا این "باهم " بودن را به عنوان راهبردی دینی و ملی و انقلابی، عملیاتی کنیم باز هم ایستاده خواهیم ماند اما اگر –خدای نکرده- بتوانند میان شاخه‌ها فاصله ایجاد کنند. اگر بتوانند یک در میان تراششان دهند، نه که "ایستاده" نخواهیم ماند که اصلا "نخواهیم ماند" و یک اصلا دیگر؛ شکسته‌ها مان را در تنوری خواهند ریخت که برایشان نان برشته، بیرون دهد! فکر می‌کنم حکم عقل هم این باشد که نگذاریم چنین شود. راهبرد امروز ما هم این باید باشد که تا می‌توانیم از قهر و کین بکاهیم و به آب مهر و محبت بشوئیمش. تا می‌توانیم زبان در کام گیریم به گاه عصبانیت و صفحات طعنه و کنایه و متلک را از فرهنگ واژگانی مان حذف کنیم و تا می‌توانیم، یک صدا شویم و تنگ تر، کنار هم بایستیم و حتی پشت به پشت هم بدهیم به گونه‌‌‌ای که دشمن از هر طرف نگاه کند، سینه‌های ستبری ببیند که اقتدارش، لرزه در ارکان ستم می‌زند. به روشن ترین عبارت، همه ملت را باید یک پارچه و حتی یک " تَن" ببیند تا بفهمد "ناشکستنی" است ایران. این رسم الخط برای جهان اسلام هم باید تحریر شود و همه کنار هم" واعتصموا بحبل الله" را با تاکید "ولاتفرقوا" را به کار بندند تا بند از مصائب و گره‌های کور مشکلاتِ امور امروز و فردایشان باز شود. با هم می‌شود به همه موفقیت‌ها رسید و قبل از آن همه برنامه‌های خصم را چون کف‌های پرحباب اما سبک به جریان آب سپرد. می‌شود آنچه ناشدنی می‌نماید را به مرحله امکان آورد اما بی هم.... داشته‌ها مان را هم باد خواهد برد. بادی که در فاصله‌ها می‌پیچد و طوفان می‌شود و تنوره می‌کشد و همه چیز را درهم می‌کوبد. به هوش باشیم و کنار هم بایستیم تا روزنه‌‌‌ای نیابد باد برای طوفان شدن....
تابناک رضوی / کد خبر:۹۱۳۷۸۶ / دوشنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۹ / ساعت: ۱۳:۱۹
http://www.tabnakrazavi.ir/fa/news/913786